Eens aangekomen op de vlieghaven begon het stilaan door te dringen dat ik voor twee maanden vertrok. Ik ruilde het koude België voor het warme Kenia.
We vertrokken met het vliegtuig van Brussel naar Parijs, van Parijs naar Ethiopië, van Ethiopië naar Tanzania en dan uiteindelijk naar Mombasa. Dit bracht dus heel wat landingen en opstijgingen met zich mee.
Dit alles ging niet zonder enig KLEIN probleem. In Ethiopië moesten we al reeds afscheid nemen van An en Jessica, zij hadden geen plaats meer op hetzelfde vliegtuig en moesten met een andere vlucht mee. Het kwam allemaal in orde, maar we kwamen niet allen samen aan in Mombasa.
Toen we uiteindelijk definitief aan de grond stonden kon mijn geluk niet op.
Eens we door de douane waren met al onze koffers, begon het echt.
Mama Rainbow stond ons op te wachten zodat we samen de bagage konden inladen.
Dan was het wachten op An en Jessica die later arriveerden. Eens we er allemaal waren vertrokken we richting onze huisjes.
Toen we met de taxi reden door Mombasa, viel het me al snel op dat ik hier nooit zou durven rijden. Het is hier echt één grote chaos. Wie voorrang heeft is me nog altijd niet duidelijk.
Na het drukke Mombasa, namen we de ferry naar Ukunda, hier werd ik echt stil van.
Toen ik dacht dat ik het ergste had gezien, reden we het dorp binnen waar wij zouden verblijven. Hiervan was ik nog meer onder de indruk. Hoe de ‘huizen’ hier zijn opgebouwd, in welke omstandigheden de mensen moeten leven. Dit vond ik echt schrijnend.
Die avond heb ik nog veel nagedacht over wat ik die dag had gezien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten