zaterdag 2 april 2011

Terug in België

Jambo allemaal,
Nu geen nieuws meer van uit Kenia, maar wel nieuws van uit België.
Sinds gisteren ben ik terug en zit de ontwikkelingsstage  er op.
Eerlijk gezegd had dit voor mij zeker nog wat langer mogen duren.
Ik heb me al op heel wat momenten betrapt dat ik terug denk aan Kenia.
Het gemis is er al, maar gelukkig heb ik de vele foto's en de goede herinneringen die me op die manier een goed gevoel geven.

Meisjes, moesten jullie ooit nog even op deze blog kijken.
Doe dat daar goed, geniet er nog van en weet dat we geen afscheid hebben genomen, maar alleen tot weer ziens hebben gezegd.
Doe de groetjes daar aan iedereen en zeg hen dat ik hen nooit zal vergeten.

Marion

zondag 20 maart 2011

Nog 12 dagen

Jambo,
Hier ben ik terug met een beetje nieuws uit Kenia.
Zoals ik jullie al vertelde was het deze week de laatste week lesgeven.
Hier heb ik enorm hard van genoten, maar geloof het of niet.
Het leek alsof de kinderen het wisten dat dit mijn laatste week zou zijn.
Ze waren drukker dan de andere weken, maar hier liet ik me zeker niet door ontmoedigen.
Het lukte me wel om ze terug in de hand te krijgen en de lessen verder te zetten op een behoorlijke manier.
Volgende week zijn het weer examens, JOEPIE!!!!
Nee, helemaal niet iets om happy over te zijn. Dit betekent voor mij en ook Marlies dat het einde echt wel in zicht is.
Na volgende week, hebben we samen nog 1 weekje te gaan en dan is het tijd om naar huis te gaan.
Ik kan jullie verzekeren, dat dit zeker gepaard gaat met dubbele gevoelens.
Ik mis thuis wel en zal blij zijn wanneer ik mijn familie terug zie, maar ik zal het hier ook enorm hard missen!!!

Zaterdag zijn Marlies en ik naar Wasini Islands  geweest.
Hier zijn we gaan snorkelen en hebben we dolfijnen gezien.
het was echt prachtig. Zo een mooie vissen en diverse soorten had ik in mijn hele leven nog niet gezien.
Spijtig genoeg kon ik onder water geen foto's nemen.
Maar om jullie een klein idee te geven hoe de omgeving eruit zag, volgen hier enkele foto's.







zaterdag 12 maart 2011

Aan het wachten in het busje
Giraffen
De familie
Leeuw
De zebra's
het uitzicht
Ingang van het safaripark
In de klas met juf Bernice
Klas 1 in hun nieuwe turnpakje

Een hele tijd geleden…

Ik weet dat jullie al een tijdje hebben moeten wachten op dit berichtje, maar het was zeker het wachten waard.
Ondertussen zijn we al een week en half verder, dus ik heb jullie nu ook wel wat meer te vertellen.
Zoals ik jullie al verteld had, ging ik op safari samen met Tine, Jessica en Marlies.
Ik kan jullie verzekeren dat het zeker de moeite was. Het is echt zo anders dan naar de zoo gaan, waar dieren het niet gewoon zijn om te leven in de natuur. De gedachte die het meeste door mijn hoofd speelde, was dat wij nu zaten te kijken vanuit een kooitje naar de dieren in  hun leefomgeving en dat het deze keer eens niet omgekeerd was.
We hadden ook een leuke gids, die enorm veel respect had voor de dieren en de natuur. Wat niet van iedereen gezegd kon worden.
Ik heb gezien hoe een olifant heel nerveus werd en zelfs kwaad werd ,omdat deze werd gehinderd door wel zes busjes die niet anders deden dan de richting uitrijden waar de olifant de straat wou oversteken. Dit zodat ‘de toeristen’ enkele foto’s zouden kunnen nemen.

Maar we hebben ook hele mooie momenten meegemaakt. Een olifanten familie die overstak voor onze auto, giraffen op nog geen vijf meter afstand, een leeuwenfamilie die net langs onze wagen wandelde, antilopen, gazellen, everzwijntjes, een nijlpaard, digdigs, dodo’s en het hoogtepunt van het hele weekend een JACHTLUIPAARD!!!
Zelfs onze gids was heel fier dat we het snelste dier van de wereld op nog geen twee meter van ons verwijderd konden bewonderen. 
Ik beloof jullie dat er nog enkele foto’s van deze wonderlijke dieren zullen verschijnen op mijn blog.

Nu genoeg over wat  heb gedaan in het weekend, want er is natuurlijk ook nog wat anders te doen, dan enkel en alleen uitstapjes maken.
Ik ben namelijk gestart met lesgeven in klas 1. Ik had in het begin echt wel wat zenuwen en wist niet goed hoe te beginnen. Gelukkig was teacher Bernice er voor mij. Zij is al een hele grote steun geweest gedurende de hele periode dat ik in Kenia ben. Ik voel dat het contact echt goed zit en dat doet me echt deugd. Ze is ook altijd laaiend enthousiast over de dingen die ik introduceer. Zoals het klassikale beloningssysteem met de schildpadden, de stempels tijdens de verbeteringen,…

Ondertussen is ook Mama Rainbow al een weekje langs geweest. Ook zij is heel fier op ons en vindt dat we allen heel goed bezig zijn. Dit geeft ons allen een heel fijn gevoel en ook de lkr hebben het heel goed met ons allen voor.
Nu zijn er al twee weken lesgeven voorbij en is er nog 1 weekje over. Daarna zijn het terug examens en begint het verbeterwerk en toezicht houden in de klas, weer helemaal opnieuw. Daarna is er nog een weekje ‘school’, waarbij de lkr naar school komen en examens verbeteren. De kinderen zijn dan al thuis. Dit wil zeggen dat ik deze laatste week echt nog moet genieten van mijn klasje en veel foto’s moet maken. 
Vandaag hebben we afscheid genomen van Tine, zij gaat terug naar huis. Dit heeft me wel even doen stilstaan bij het feit dat mij ook nog maar drie weken restten in dit mooie land, tussen deze leuke mensen en hun prachtige cultuur.
Ik heb me voorgenomen om van nu af aan echt dubbel en dik te genieten van de tijd die me hier nog rest.

Veel zonnige groetjes


Een hele tijd geleden…

Ik weet dat jullie al een tijdje hebben moeten wachten op dit berichtje, maar het was zeker het wachten waard.
Ondertussen zijn we al een week en half verder, dus ik heb jullie nu ook wel wat meer te vertellen.
Zoals ik jullie al verteld had, ging ik op safari samen met Tine, Jessica en Marlies.
Ik kan jullie verzekeren dat het zeker de moeite was. Het is echt zo anders dan naar de zoo gaan, waar dieren het niet gewoon zijn om te leven in de natuur. De gedachte die het meeste door mijn hoofd speelde, was dat wij nu zaten te kijken vanuit een kooitje naar de dieren in  hun leefomgeving en dat het deze keer eens niet omgekeerd was.
We hadden ook een leuke gids, die enorm veel respect had voor de dieren en de natuur. Wat niet van iedereen gezegd kon worden.
Ik heb gezien hoe een olifant heel nerveus werd en zelfs kwaad werd ,omdat deze werd gehinderd door wel zes busjes die niet anders deden dan de richting uitrijden waar de olifant de straat wou oversteken. Dit zodat ‘de toeristen’ enkele foto’s zouden kunnen nemen.

Maar we hebben ook hele mooie momenten meegemaakt. Een olifanten familie die overstak voor onze auto, giraffen op nog geen vijf meter afstand, een leeuwenfamilie die net langs onze wagen wandelde, antilopen, gazellen, everzwijntjes, een nijlpaard, digdigs, dodo’s en het hoogtepunt van het hele weekend een JACHTLUIPAARD!!!
Zelfs onze gids was heel fier dat we het snelste dier van de wereld op nog geen twee meter van ons verwijderd konden bewonderen. 
Ik beloof jullie dat er nog enkele foto’s van deze wonderlijke dieren zullen verschijnen op mijn blog.

Nu genoeg over wat  heb gedaan in het weekend, want er is natuurlijk ook nog wat anders te doen, dan enkel en alleen uitstapjes maken.
Ik ben namelijk gestart met lesgeven in klas 1. Ik had in het begin echt wel wat zenuwen en wist niet goed hoe te beginnen. Gelukkig was teacher Bernice er voor mij. Zij is al een hele grote steun geweest gedurende de hele periode dat ik in Kenia ben. Ik voel dat het contact echt goed zit en dat doet me echt deugd. Ze is ook altijd laaiend enthousiast over de dingen die ik introduceer. Zoals het klassikale beloningssysteem met de schildpadden, de stempels tijdens de verbeteringen,…

Ondertussen is ook Mama Rainbow al een weekje langs geweest. Ook zij is heel fier op ons en vindt dat we allen heel goed bezig zijn. Dit geeft ons allen een heel fijn gevoel en ook de lkr hebben het heel goed met ons allen voor.
Nu zijn er al twee weken lesgeven voorbij en is er nog 1 weekje over. Daarna zijn het terug examens en begint het verbeterwerk en toezicht houden in de klas, weer helemaal opnieuw. Daarna is er nog een weekje ‘school’, waarbij de lkr naar school komen en examens verbeteren. De kinderen zijn dan al thuis. Dit wil zeggen dat ik deze laatste week echt nog moet genieten van mijn klasje en veel foto’s moet maken. 
Vandaag hebben we afscheid genomen van Tine, zij gaat terug naar huis. Dit heeft me wel even doen stilstaan bij het feit dat mij ook nog maar drie weken restten in dit mooie land, tussen deze leuke mensen en hun prachtige cultuur.
Ik heb me voorgenomen om van nu af aan echt dubbel en dik te genieten van de tijd die me hier nog rest.

Veel zonnige groetjes


zondag 27 februari 2011

Examens

Hallo allemaal,

Hier ben ik weer met een berichtje.
Ik kan jullie eigenlijk over de voorbije week niet zo enorm veel vertellen.
Het waren namelijk examens voor alle klassen op maandag, dinsdag en woensdag.
Ik heb dus deze drie dagen + donderdag, tussen de te verbeteren examens en de puntenlijsten gezeten.
Ik kan jullie verzekeren dat dit ontzettend druk was, zeker als je weet dat er in 1 klas minimum dertig lln zitten.
Toch was het eens goed om te zien hoe zo'n examenweek eraan toe ging.
Dagelijks werk (d.w.z toetsen) kennen ze hier niet. Ook de leerkrachten stellen hier de examens niet op. Deze komen van de overheid. Wanneer een school deelneemt aan de examens, dan moeten zij deze papieren gaan halen op de overheid en hier ook nog eens voor betalen.
Nee, dit kennen wij niet in België...
Maar na deze toch wel drukke dagen, kwam er een tijd om te ontspannen. Door de examens hadden de lln vrijdag en ook maandag geen school.
Even tijd om uit te blazen en de nodige lesvoorbereidingen te maken.
Natuurlijk heb ik niet de hele tijd gewerkt.
Ik ben zaterdagochtend samen met nog enkele anderen gaan snorkelen.
Ik kan je zeggen dat dit me aangenaam heeft verrast.
 Ik had niet verwacht hier zoveel vissen, koralen, zeesterren en zee-egels te zien.
Hier heb ik echt van genoten. Ook ben ik mijn safari gaan boeken.
Jawel jullie lezen het goed,volgende week ga ik de natuur in.
Ik vind het enorm spannend want blijkbaar is het echt de moeite!!!
Ik denk dat ik jullie het belangrijkste heb verteld.

DAAAAAAAAAAAAAAAGGG!!!!!!

zaterdag 19 februari 2011

Einde van de week

Dag iedereen,

Zoals jullie merken is het probleem met internet nog niet echt opgelost, daarom post ik maar af en toe een berichtje.
Sinds donderdag heb ik een extra taak in de klas bijgekregen.
Het is de bedoeling dat ik een kind met gedragsproblemen ga begeleiden en een systeem uitwerk om dit negatieve gedrag,  positief te beïnvloeden. Gelukkig moet ik dit niet alleen doen en heb ik de hulp van An. Zij werkt dit namelijk uit voor haar eindwerk en ik speel het proefkonijn en mag het uittesten.
Hopelijk lukt dit een beetje en komt dit in orde.
Vrijdag hebben we de container leeggemaakt, dit was heel hard werken.
Ik voelde me net weer bij de chiro, want dit deden we ook op kamp.
Alleen was deze container wel 4x zo groot.
Er zat echt alles in: banken, stoelen, schriften, kasten, schoolborden, papier, potloden, paraplu's,...
Gelukkig hebben we dit allemaal overleefd en is de school weer voor een tijdje gezet.

Tot binnenkort

woensdag 16 februari 2011

Een nieuwe week begint

Dag iedereen,
Hier ben ik weer met een berichtje vanuit Kenia.
Eindelijk kan ik nog eens even op het internet. Het is woensdag en dan hoeven we niet naar school, deze dag moeten we de nodige voorbereidingen treffen voor het verdere verloop van de week. Omdat we alleen maar overdag internet hebben, is dit het ideale moment om de blog te updaten en even contact te houden met het thuisfront.
Wanneer we na een lange schooldag even op het internet kunnen, lukt dit niet.
Om klokslag zeven uur, begint het “bakje” voor het internet lawaai te maken en kunnen we geen verbinding meer krijgen, maar beterschap is in zicht.
Normaal komt er vanavond iemand langs om dit probleem te verhelpen.
Dan kunnen we regelmatiger de blog bijhouden en kan ik ook eens skypen met het thuisfront.
Dan heb je ook nog de “powercuts” waar we af en toe mee te maken krijgen.
Soms duren deze een hele dag en soms enkele uren of minuten.
Daar ben ik ondertussen al goed aan gewend.
Zo jullie vragen zich waarschijnlijk af wat ik tot nu toe al heb gedaan.
Wel deze week ben ik gestart in klas 1 zoals jullie al weten. Daar help ik de lkr met het verbeteren van de huistaakjes en  de schriftjes, maar ook begeleidt ik enkele kinderen in de klas als ik merk dat deze moeilijkheden hebben.
Zo gaan de dagen ook enorm snel voorbij. Ik merk ook dat de lkr me enorm dankbaar is. Elke avond zei ze wel dat ik haar werk voor de dag zoveel lichter had gemaakt.
Dit voelt echt heel goed aan!!!
Ik ben nu voor de vakken rekenen  en Engels al aan het uitzoeken welke lln extra hulp kunnen gebruiken. Deze namen noteer ik en probeer ik ook extra te observeren zodat ik zie waar zich eventuele problemen kunnen vormen.
Zoals jullie zien kan ik me hier wel bezighouden.

Tot de volgende

zondag 13 februari 2011

Weekend

Jambo,

Hier ben ik al terug met een volgend berichtje.
Ik kan jullie alvast vertellen dat het eten hier ook heel lekker is.
Je kan hier wel wat meer krijgen dan kip alleen, dat is wel een hele geruststelling.
Vrijdagavond zijn we allemaal samen iets gaan eten in the fourthy thieves.
Het was daar heel gezellig en enorm dicht bij zee.
Wat zaterdag betreft heeft Katrien (mama Rainbow) ons meegenomen naar het strand. Daar heeft ze ons voorgesteld aan de mensen die ze daar kent.
Tijdens het wandelen zijn er heel wat mensen langs gekomen met spulletjes zoals armbanden, halskettingen en sleutelhangers.
Ik heb wel een aantal leuke dingen gezien, maar nog niet gekocht.
De souvenirs die zijn voor later, want tenslotte ben ik hier nog een tijdje.
Daarna zijn we nog iets gaan drinken en hebben we met de groep besproken wie in welke klas stage zou lopen.
Ik kan jullie al vertellen dat ik in klas 1 zal staan voor de eerste twee weken.
Daarna schuiven we nogmaals door, maar in welke klas ik dan terecht kom weet ik nog niet.
Gisterenavond zijn we allen thuis gebleven en hebben we het rustig gehouden.
Vandaag was het ook rustdag.
 Ik heb enkel deze ochtend boodschappen gedaan samen met Marlies.
Daarna was het tijd om  voor school te werken en verslagen uit te typen.
Zo nu weten jullie hoe mijn weekend er ongeveer heeft uit gezien.

Groetjes en tot hoors

zaterdag 12 februari 2011

A new day at school. (Donderdag 10 februari)

Deze ochtend liep de wekker veel te vroeg af.
Om kwart voor zes opstaan om tegen zeven uur op de school aanwezig te zijn.
Je zou denken kwart voor zes is toch wel vroeg, maar er was sinds gisteren geen water meer. Je vraagt je waarschijnlijk af wat ik dan heb gedaan…
Ik ben me maar gaan wassen in het washok, want daar had ik wel nog fris water.
Na het opfrissen heb ik mijn boterhammen gemaakt en ging ik samen met de anderen op weg naar school.
Toen ik daar aankwam zag ik een aantal kinderen die de ‘koer’ aan het opvegen waren. De anderen  zaten in de klassen. Wat ze daar aan het doen waren…
Ze waren zich aan het ‘voorbereiden’ voor de lessen van de dag. Maar dit alles ging natuurlijk niet zonder enig lawaai.
De lessen beginnen hier om kwart na acht ‘s ochtends en eindigen om vijf uur ’s avonds.
De leerkrachten zijn om zeven uur op school, zodat ze zich nog kunnen voorbereiden op de lessen en ook een vergadering houden wanneer het eventueel nodig is.
Vandaag was het dus nog een dagje observeren voor mij. Ik ging langs in de klassen 3, 4, 6, 7 en 8
Er waren 2 lkr op bijscholing waardoor de lln vanaf klas vier tot acht af en toe alleen zaten.
An en ik hebben van deze momenten gebruik gemaakt om in klas 7 wat Swahili te leren van de kinderen. Ook hebben we in klas 6 enkele Nederlandse woorden aan de kinderen aangeleerd, zoals ook creative art (beeldopvoeding) trachtten te geven. Uit de resultaten van hun tekeningen bleek al snel dat er echte talenten tussen zaten. Het laatste uurtje van de dag zijn An en ik bij klas zeven aangesloten en hebben we een ll les zien geven aan de anderen. Het ging over het spijsverteringsstelsel, het mannelijke en vrouwelijk geslacht, het hart en de bloem. Hieruit heb ik geleerd dat wij als toekomstige lkr in België totaal geen tekentalent hebben. Deze kinderen zijn het zo gewoon dat ze alles overschrijven uit de boeken, dat het voor hen ook geen probleem is om zo maar prenten uit de boeken over te nemen.
Dit was dus toch een hele lange en vermoeiende dag voor mij, maar ook enorm leerrijk.
Maar zoals jullie horen, heb ik het hier heel goed.
Ik heb nog geen moment spijt gehad van mijn beslissing

Groetjes aan jullie allemaal
Tot de volgende

New arrivals, (woensdag 09 Februari)

We hadden met mama Rainbow de overeenkomst dat we op woensdag thuis bleven om te werken voor school, omdat we nog maar net hier zijn en nog niet echt iets kunnen voorbereiden, was het de ideale gelegenheid om een beetje de streek te verkennen.
Ook was het de dag dat we twee nieuwe vrijwilligsters verwelkomden. In totaal zijn we nu met acht, vier kleuterleidsters en vier leerkrachten LO.
We zijn ’s ochtends geld gaan wisselen en hebben nog kleine boodschappen gehaald. Daarna was het tijd voor Jessica en Niki om samen met mama Rainbow, Lies en Lise te gaan ophalen. Ondertussen gingen Tine, An, Marlies en ik naar het strand. Hier hebben we een heel stuk gewandeld. Dit deden we niet met vier, zoals we oorspronkelijk gedacht hadden. Zodra we op het strand liepen waren er heel wat verkopers van souvenirs die ons aanspraken. Waar we vandaan kwamen, wat we hier kwamen doen en natuurlijk of we geen souvenir wilden kopen.
Bij de terugkomst zijn we verse groenten gaan halen en hebben we samen het avondmaal bereidt.

Ik ben benieuwd naar wat de dag morgen zal brengen en wat we allemaal zullen leren en zien.
Ook was het de dag dat we twee nieuwe vrijwilligsters verwelkomden. In totaal zijn we nu met acht, vier kleuterleidsters en vier leerkrachten LO.

De school (dinsdag 08 februari)

Mama rainbow kwam ons halen om samen met Josette, André Ingrid en Lydie te wandelen naar de school. Toen we daar aankwamen namen we afscheid van hen en ging mama rainbow ons voorstellen bij de directeur. Hier hebben we enkele afspraken gemaakt en ook het schema overlopen van de dag.
We werden eerst rondgeleid door mama Rainbow en gingen in alle klassen langs.
In iedere klas werd wel een warm welkomstlied gezongen en waren de kinderen en de leerkrachten enorm vriendelijk en gaven mij ook een fijn gevoel.
Na de rondleiding werd het tijd om te helpen in de keuken. Met zes werden we verdeeld over allerlei kleine klusjes zoals het controleren van de bordjes die de kinderen moeten afwassen, helpen in de refter om de kinderen een plaats aan te wijzen en om de bordjes door te geven aan de leerkracht die aan de andere kant van het luikje staat.
Daarna werd het tijd om een kijkje te gaan nemen in de klassen. Ik merkte al heel snel op dat het onderwijs hier helemaal anders is dan in België.
Observeren is dus de boodschap.

Op weg naar Kenia

Eens aangekomen op de vlieghaven begon het stilaan door te dringen dat ik voor twee maanden vertrok. Ik ruilde het koude België voor het warme Kenia.
We vertrokken met het vliegtuig van Brussel naar Parijs, van Parijs naar Ethiopië, van Ethiopië naar Tanzania en dan uiteindelijk naar Mombasa. Dit bracht dus heel wat landingen en opstijgingen met zich mee.
Dit alles ging niet zonder enig KLEIN probleem. In Ethiopië moesten we al reeds afscheid nemen van An en Jessica, zij hadden geen plaats meer op hetzelfde vliegtuig en moesten met een andere vlucht mee. Het kwam allemaal in orde, maar we kwamen niet allen samen aan in Mombasa.
Toen we uiteindelijk definitief aan de grond stonden kon mijn geluk niet op.
Eens we door de douane waren met al onze koffers, begon het echt.
Mama Rainbow stond ons op te wachten zodat we samen de bagage konden inladen.
Dan was het wachten op An en Jessica die later arriveerden. Eens we er allemaal waren vertrokken we richting onze huisjes.
Toen we met de taxi reden door Mombasa, viel het me al snel op dat ik hier nooit zou durven rijden. Het is hier echt één grote chaos. Wie voorrang heeft is me nog altijd niet duidelijk.
Na het drukke Mombasa, namen we de ferry naar Ukunda, hier werd ik echt stil van.
Toen ik dacht dat ik het ergste had gezien, reden we het dorp binnen waar wij zouden verblijven. Hiervan was ik nog meer onder de indruk. Hoe de ‘huizen’ hier zijn opgebouwd, in welke omstandigheden de mensen moeten leven. Dit vond ik echt schrijnend.
Die avond heb ik nog veel nagedacht over wat ik die dag had gezien.